Voordat ik bij de RJJI begon, heb ik bij PI Vught gewerkt. Daar was ik PIW’er (penitentiair inrichtingswerker) en later ZBIW’er (zorg- en behandelinrichtingswerker). Op een bepaald moment startte er een nieuw project binnen PI Vught met jongvolwassenen gedetineerden tussen de 18 en 23 jaar. Het leek me heel verfrissend om te kijken hoe ik het zou vinden om met een jongere doelgroep te werken, dus ik meldde me aan voor het project. Veel collega’s waren niet enthousiast maar ik vond die uitdaging juist leuk. Dat project heb ik ook met veel plezier gedraaid. Toch was ik weer toe aan iets nieuws. Ik was van plan om bij PI Zuid-Oost te solliciteren en nog voordat ik mijn eerste gesprek daar had, kwam de vacature van groepsleider bij Horsterveen vrij. Ik twijfelde geen moment en besloot te solliciteren.
Mentorschap
Mijn taak als groepsleider is om de jongeren gedurende de dag te begeleiden in alles wat ze doen. Je bent er voor ze en biedt een luisterend oor wanneer ze je nodig hebben. Maar je moet ook ingrijpen als een calamiteit is, je zorgt dat ze op tijd wakker worden, hun corvee taken uitvoeren en naar onderwijs gaan. Daarnaast begeleid je ook verschillende activiteiten die op het programma staan en zorg je dat er een veilig leefklimaat is. Ook ben ik mentor van een aantal jongeren. Dat vind ik een van de mooiste dingen aan mijn functie. Dan heb ik echt het gevoel dat ik iets voor ze kan betekenen. Ik probeer ervoor te zorgen dat ze niet alleen hun tijd uitzitten maar dat ze ook daadwerkelijk een groei doormaken waar ze hierbuiten mee verder kunnen.
Uitdaging
Het leukste aan deze jonge doelgroep is de uitdaging. Ik merkte bij de volwassen doelgroep dat ze over het algemeen wat meer meegaand zijn. Als (Z)BIW’er zaten er ook dagen bij dat alleen maar strikt bezig was met veiligheid en amper gesprekken voerde met gedetineerden. Met deze jongeren is er veel meer interactie. Omdat ze nog jong zijn, kan ik ze nog motiveren om aan hun ontwikkeling te werken. Dat heb ik ook bij een van mijn mentorkinderen gemerkt. Bij binnenkomst had hij een hekel aan instanties en de overheid en toen hij de inrichting verliet had hij het vertrouwen weer terug. Hij zei op zijn laatste dag: “er zijn ook nog mensen die met hun hart werken, dankjewel daarvoor”. Dat laat mij inzien dat ik écht wat kan betekenen en dat geeft zoveel voldoening. Het respect is soms ver te zoeken, maar dat zie ik als een uitdaging die ik graag met ze aan ga.
Afstand-nabijheid
Afstand-nabijheid is heel belangrijk binnen dit werk. Bij mijn mentorkind zijn we ook veel bezig geweest met het vinden van een woning voor wanneer hij vrij zou komen. Wetende dat hij een heftig verleden heeft gehad en het na zijn vrijlating onzeker was of hij een dak boven zijn hoofd zou hebben, was lastig. Last minute ging het uiteindelijk goed en hebben we een begeleid wonen woning voor hem kunnen vinden, maar ik vond het moeilijk om dat los te laten. Door veel met collega’s te praten en je bewust te zijn van je functie zorg je ervoor dat je die afstand kunt bewaken. Je doet wat je kan maar op het moment dat je in de auto stapt naar huis, moet je dat loslaten. Je hebt je best gedaan en elke stap is er een. Ik was vroeger altijd ontzettend doelgericht maar nu ben ik zover dat het voldoende moet zijn dat je binnen de gestelde kaders en mogelijkheden hulp kunt bieden.
Gesprekken
Vanuit de volwassen PI neem ik vooral de gesprekken mee die ik daar heb gevoerd. Veel mannen hebben vroeger ook in jeugdinrichtingen gezeten en ik vond het interessant hoe dat ooit zo fout is gelopen. Ik ben ook wel nieuwsgierig aangelegd en zeg altijd “ik vraag veel, maar geef vooral antwoord waar je antwoord op geven”. Door die gesprekken denk ik dat ik de jeugd ook beter begrijp in hun gedrag, uitspraken en wantrouwen.
Open voor input
Ik ben een van de eerste medewerkers die in dienst trad bij deze gloednieuwe jeugdinrichting. Dat was heel spannend, niet omdat ik met een heel nieuwe doelgroep aan de slag ging, maar ook omdat alles nog opgezet en opgestart moest worden. Met een klein clubje zijn we begonnen. Iedereen was nog zoekende en dat vond ik lastig. Toch zag je dat iedereen ontzettend hard zijn best deed en we enorm gemotiveerd waren om dit goed neer te zetten. Het mooie aan deze nieuwe, kleinere locatie is dat de lijntjes ook wat korter zijn. Wanneer ik signalen afgeef aan de directie of management, dan wordt daar zichtbaar iets mee gedaan. Ze staan open voor input vanuit de vloer en je wordt gehoord. Het is heel fijn als er naar je geluisterd wordt.
Opleidingsmogelijkheden
In september van dit jaar ben ik één jaar in dienst. Dan ga ik starten met mijn EVC-traject. In een EVC-traject wordt getoetst in hoeverre iemand over de competenties beschikt die nodig zijn om werk te doen, dat om de inzet van een geregistreerde jeugd- en gezinsprofessional vraagt, zoals een pedagogisch medewerker binnen een jeugdinrichting. Als ik dat succesvol afrond, dan heb ik aangetoond dat ik functioneer op hbo niveau. Ik ben hartstikke blij dat ik mezelf binnen de RJJI kan ontwikkelen en op deze manier door kan groeien naar een hogere functie.