Nooit te oud om te leren
Tijdens haar hbo-studie verpleegkunde voerde Roxanne een project uit bij de Dienst Justitiële Inrichtingen (DJI). Ze wist al snel dat haar toekomst hier lag. Om eerst ervaring op te doen met het bewaken van haar grenzen, startte ze na haar studie als verpleegkundige op de psychiatrische afdeling van een ziekenhuis. “Na elf jaar wist ik zeker dat ik toe was aan een nieuwe uitdaging”, vertelt Roxanne. “Ik mocht meelopen met de medische dienst in het Justitieel Complex Zaanstad en was enorm enthousiast. Wat me voornamelijk trok waren de psychiatrische ziektebeelden op het PPC. Ik wilde mensen ondersteunen in crisisperioden. Want de doelgroep hier pleegt veelal delicten vanuit verwardheid.”
Psychisch én lichamelijk ziektebeeld
Waarom Roxanne koos voor de baan van verpleegkundig forensisch therapeutisch medewerker? Omdat ze de psychiatrie niet uit het oog wilde verliezen. “Bij de medische dienst ligt de nadruk op lichamelijke ziektebeelden, terwijl ik in mijn rol ook oog heb voor het psychische aspect”, legt ze uit. “Ik werk op de vrouwenafdeling van het PPC en heb veel contact met patiënten. Heeft iemand bijvoorbeeld buikpijn? Dan ga ik in gesprek en achterhaal ik of de klacht lichamelijk of psychisch van aard is. Daarbij staan goed luisteren en de ander geruststellen voorop. Vervolgens is de uitdaging om in te schatten of er acute zorg nodig is.”
Mijn werk hier is divers en afhankelijk van de behoeften van patiënten. Zo bel ik met familieleden en zorg ik dat situaties niet escaleren.
Afwisselende werkweken
“Mijn functie bestaat uit twee rollen: verpleegkundig én therapeutisch medewerker. Ik werk dus volgens twee verschillende roosters. Als verpleegkundige werk ik nauw samen met de medische dienst. Maar waar mijn collega’s om 22.00 uur naar huis gaan, ben ik er ook in de nacht. Dat brengt een verantwoordelijkheid met zich mee. Ik werk voor het hele PPC en sta klaar voor diverse verpleegkundige handelingen. Zoals insuline spuiten, wonden verzorgen en hartritmes meten. In mijn rol van therapeutisch medewerker sta ik op de groep.” Het doel van die rol? “Patiënten begeleiden bij het dagprogramma. Denk aan activiteiten als sporten, werken en beeldende therapie volgen. Mijn werk hier is divers en afhankelijk van de behoeften van patiënten. Zo bel ik met familieleden en zorg ik dat situaties niet escaleren.”
Elkaar aanvullen
Een van de aspecten die haar werk zo leuk maken zijn de collega’s. Roxanne: “Mijn collega’s op de groep hebben veelal een achtergrond in de beveiliging of begeleiding. Zij bekijken situaties op basis van het gedrag, terwijl ik oog heb voor ziektebeelden. We vullen elkaar dus echt aan. Verder heerst er een gezellige sfeer en kunnen we met elkaar lachen. Erg fijn is dat. Ook overleg ik in multidisciplinair teamverband over het opstarten en voortzetten van de behandelingen. Heel leerzaam om af en toe gedachten uit te wisselen met onder andere psychiaters, casemanagers en therapeuten.”
Fijne arbeidsvoorwaarden
“Onregelmatige werktijden bieden veel voordelen”, stelt Roxanne. “Ze horen sowieso bij het vak, maar gaan ook gepaard met leuke toeslagen. En het is mooi meegenomen dat ik doordeweeks en overdag tijd met mijn kinderen kan doorbrengen. Ook op het gebied van ontwikkelen zit ik goed: we volgen als team beveiligingstrainingen en ik zorg dat ik up-to-date ben met verpleegtechnische handelingen. En wil ik meer weten over een relevant onderwerp? Dan mag ik een cursus volgen of congres bezoeken.”